Η μοναξιά είναι ένα συναίσθημα-σταυροδρόμι: φιλόξενο και γνώριμο και συνάμα τρομακτικό και δυσπρόσιτο.
Είναι επιλογή απομόνωσης αλλά και μια ανεκτίμητη, εσωτερική βουτιά στην ψυχή.
Στα πιο μέσα, σε εκείνα που δεν πιάνει το φως.
Αρχέγονο και σύγχρονο. Διαχρονικό. Άχρονη μοναξιά.
Λευκή.
Η μοναξιά είναι μια αγκαλιά.
Μια χειρονομία αγάπης από εσένα για εσένα.
Ένα γιγαντιαίο, απαλό κουκούλι (αυτο)προστασίας.
Εκεί, όπου οι άλλοι δεν υπάρχουν. Ο πόνος των άλλων δεν υφίσταται.
Όλα είναι εντάξει.
Η μοναξιά, σκληρή και αναπόφευκτη και εγωιστική.
Μια εμπορική βιτρίνα-κλειδαρότρυπα γίνεται παράθυρο έκφρασης: μέσα, βλέπεις τον εαυτό σου. Αυτά για τα οποία δύσκολα μιλάς.
Concept performance – κουστούμι: Chiara Valentini
Ερμηνεία: Γωγώ Πετραλή
Παραγωγή: Ειρήνη Μακεδώνα
Λέξεις: Σάντρα-Οντέτ Κυπριωτάκη
L'ABBRACCIO 2.2014 - performance
La solitudine è un sentimento incrociato: accogliente e familiare, eppure spaventoso e inaccessibile.
Una scelta di isolamento per alcuni ma anche un inestimabile, intimo tuffo nell'animo.
Nel profondo, dove non arriva luce.
Primitivo e contemporaneo. Senza tempo. Eterna solitudine.
Bianca.
La solitudine è un abbraccio.
Un gesto d'amore da te per te.
Un gigante, soffice bozzolo di (auto)protezione.
Lì, dove non esiste nessun altro. Dove il dolore degli altri non arriva.
Tutto è a posto.
La solitudine, dura, inevitabile ed egoista.
Una vetrina commerciale-spioncino diviene finestra di espressione: all'interno vedi te stesso. Ciò di cui è difficile parlare.
consept performance: Chiara Valentini
interprete: Georgia Petrali
produzione: Irini Makedona
testo: Sandra-Odette Kypriotaki